Dalam film horor ‘The Dark and the Wicked’ adalah het gevoel van angst allesoverheersend

The Dark and the Wicked
Regie Bryan Bertino
Bertemu Marin Ireland, Michael Abbott Jr., Julie Oliver-Touchstone
★★★

Dalam genre horornya adalah gruwel al lang een metafoor voor dingen die in onze werkelijkheid tussen mensen mis zijn. De moordclown di Stephen Kings ‘IT’ bijvoorbeeld adalah een manifestatie van de vijandigheid die in een klein stadje tussen de bewoners groeide en die via de clown een weg naar buiten vond.

Dalam film horor baru-baru ini de dreiging subtieler. Dalam kotak-kotak van monster dan kata-kata psikopat seperti yang Anda inginkan. ‘Relic’, onlangs di Nederlandse bioscopen te zien, nam de kijker mee in de verwarrende, angstaanjagende ervaring van een beginnende dementie.

Dalam ‘The Dark and the Wicked’ draait het om de op handen zijnde dood van een oude, bijna comateuze man en de angst van de rest van het gezin voor wat er na de dood met zijn ziel gebeurt: was er wel liefde in het gezin ? Hebben ze alles wel gezegd? Komt de duivel zijn ziel halen?

Geen echte monster dus, op de afgelegen boerderij di Texas waar de man op sterven ligt. Maar wel flinke, ouderwetse schrikeffecten en vooral een allesoverheersend gevoel van angst, verval en het naderende einde. Al weten de volwassen zoon en dochter van de man zeker dat de bovennatuurlijke dreiging niet alleen in hun hoofd zit. Kegelisahan semakin intens, tetapi Anda tidak perlu khawatir.

Tegelijk voelt het horrorgenre als het perfecte werkterrein voor een filmmaker die het onheil wil laten zien that we, net als dit gezin, soms over onszelf afroepen.